ම සිත ඉකි බිඳින සර
ඔබට ඇසෙන සඳ
ගොළුව ඇත ඔබේ හඬ
නිහඬ වත රකිමින්...විපිලිසරව...
වරමක් අයදුවෙමි
අවදි කරන ට ඒ සර
දොඩමලු වනට මා හා..
ගොළු කරවනට ඉකි බිඳුම
දිවි සැරිය සරණට
ඉටු දෙවි නොදුටු අයැදුම...
කුල දෙවි සරණ වූ සඳ....
නිහඬ වත අත හැර
දකිමි මා ම සිත...
දකිමි මා ඉකි බිඳුම....ගොළු වන අයුරු 
හෙඩිම කවියට තේරුම් සපයන එකක් ම වගේයි පේන්නේ.. පද බැදුම හොදයි..
ReplyDelete